Dziękuję.

Ja jestem na tak

Witaj.
Jak rodzina postrzega Twoje problemy?

1) Caroline
2) Za cztery miesiące kończę osiemnaście lat.
3) 169 cm, najwyższa ~ 60 kg, obecna - 49 kg, najniższa - 47 kg, docelowa - 45 kg (szczerze mówiąc, to tylko liczba, a ja chciałabym w końcu móc spojrzeń na siebie w lustrze, nawet jeśli miała być to waga jeszcze niższa od docelowej).
4) Pro ana jest dla mnie, a raczej stała się dla mnie częścią życia. To coś dzięki czemu nie poddaję się i stąpam po tym świecie ze świadomością, że jestem silna i walczę o swoje szczęście. Bez tego byłabym niczym, chociaż nie każdy jest w stanie pojąć to o czym myślę na ten temat, ale tak w zasadzie jest.
5) Wszystko zaczęło się w  klasie szóstej podstawówki wpadłam w bulimię, moja borykałam się z nią trzy lata, udało mi się ostatecznie ją pożegnać. Z wielkim trudem, momentami tęsknie za tym może śmiesznie zabrzmieć łatwym sposobem pozbycia się grzechu po posiłku. W międzyczasie towarzyszyła mi Ana, wciągała mnie nie raz w poważne sprawy, ale wciąż ze mną jest i nie chcę aby mnie opuściła. To moja motywacja, od kilku lat.
6) Żaden lekarz nie stwierdził mi tego, a opinia ludzi, którzy twierdzą, że wyglądam jak anorektyczka czy nią jestem nie jest w tym momencie ważna. Więc nie, nie stwierdzono mi tego.
7) Moje priorytety... Poniekąd jeden już osiągnęłam - wystające obojczyki. Kolejne są dość oczywiste, chciałabym aby moje kości były widoczne, chciałabym być taką malutką kruszynką, żeby już nikt nigdy więcej nie powiedział, że jestem grubasem, czy świnią. Żebym nie słyszała jaki mój tyłek jest wielki, czy brzuch odstający i moje masywne uda. Chcę to zmienić. Udowodnić im wszystkim to, że jestem silna, ale przede wszystkim udowodnić to sobie. Na ten moment jestem w stanie zrobić wszystko, wcześniej nie mogłabym tego powiedzieć, gdyż mój chłopak trzymał mnie w ryzach i zabraniał mi się odchudzać przy czym byłam bardzo kontrolowana. Ale już nie, nic mnie nie zatrzyma w osiągnięciu wymarzonej perfekcji.
8) Nigdy się nad tym nie zastanawiałam, dobrze wiedziałam, że mogę wybrać tą zdrowszą drogę. Pewnie dlatego, że czuję wstręt do jedzenia, a gdy oglądam te fit blogi to mnie mdli, jak kobieta ma widoczne mięśnie brzucha czy jest pomarańczowa. Nie mogę patrzeć na jedzenie, ludzie mi je obrzydzili. Nie mogłabym się zdrowo odżywiać, próbowałam już, ale zdałam sobie sprawę, że to nie ja, nie prawdziwa ja. I to mi nie pasowało. A zdrowe odżywianie to kombinowanie z jedzeniem, którego nienawidzę. Bo jedzenie to coś po prostu dla mnie złego. Bo gdyby nie to, nie słyszałabym od matki codziennie "znowu jesz?". I po co... Po co mi kolejne przykrości.
9) Moja dieta trwa całe życie, ale starałam się tak jak zwykle jeść tylko w potrzebie, ograniczać słodycze do minimum, litry zielonej i wody oraz nie przekraczanie wyznaczonych kalorii. Jako, że miałam miesiączkę musiałam zawyżyć bilanse, ponieważ zazwyczaj mdleję czy mam silne zawroty głowy. Nieciekawie.
10) Od Daphne.
Regulamin został przeczytany, tak na marginesie. Jeśli cokolwiek pominęłam to bardzo przepraszam oraz za wszelakie błędy, jestem jeszcze kaleką, ale staram się doskonalić.